Πώς να κατασκευάσετε τα δικά σας κεριά

Την πρώτη φόρα που εγώ επιχείρησα να δημιουργήσω τα δικά μου κεριά σχεδόν κατέστρεψα  μια κουζίνα! Βεβαία ήμουν 15 χρόνων, χωρίς κατάλληλα εργαλεία  και ούτε καν γνώσεις πήρα ,απλά κάτι παλιά κεριά στο σπίτι και τα έβαλα να λιώσουν σε μια κατσαρόλα και κάποια στιγμή άκουσα ένα δυνατό ήχο, και παντού διάχυτη στον χώρο ζεστή παραφίνη, να διακοσμεί τους τοίχους της κουζίνας! Κάποια στιγμή θα σας μιλήσω και γι αυτήν την περιπέτεια! Από τότε μέχρι σήμερα έχουν περάσει χρόνια δεν θα σας πω ποσά!! Έχω κάνει άπειρα δημιουργήματα και τερατουργήματα( ποτέ δεν θα ξεχάσω που κάποτε ήθελα να φτιάξω ένα κερί σ σχήμα κιθάρας χωρίς καλούπι βεβαία ήταν μια σκέτη απογοήτευση αυτή η προσπάθεια).

Λίγα λόγια για την ιστορία του κεριού

Τα πρώτα κεριά στην ιστορία τους φημολογούνται να είναι από κλαδιά πεύκου , βουτηγμένα σε ρετσίνι ή λίπος . Αναφέρεται πως τον 1ο αιώνα μΧ τα κεριά στην Ρώμη και στην Ελλάδα , γινόταν από κλωστές λινού, τυλιγμένες με πίσσα και κερί . Στον μεσαίωνα, οι πτωχοί έκαιγαν ξύγκι και οι πλούσιοι κερί μέλισσας . Μέχρι τα τέλη του 18ου αιώνα , η κηρήθρα και το ξύγκι ήταν τα μόνο στερεά υλικά για την κατασκευή των κεριών, όταν η εταιρεία «Σπέρμ Οιλ Φίσερυ» άρχισε την κατασκευή κεριών (σπερματσέτα) , με λίπος φάλαινας που έδιναν λαμπερό φως κι ας ήταν ακριβό. Με την γενίκευση όμως της χρήσης ακατέργαστου πετρελαίου , η παραφίνη αποδείχτηκε ένα κατάλληλο υποπροϊόν για την κατασκευή κεριών και μέχρι σήμερα είναι το περισσότερο χρησιμοποιούμενο .

Η χώρα μας είναι, μελισσοκομικά, καταναλωτής κεριού κι όχι παραγωγός.

 Υλικά που απαιτούνται για την παρασκευή χειροποίητων κεριών:

1). Παραφίνη ή μελισσοκέρι ( ρευστό κερί το οποίο το βρίσκεις σε πλάκα ή συσκευασμένο σε κηροπλαστεία ή καταστήματα με είδη χόμπι. Υπάρχει και παραφίνη σε μορφή ζελ και κόκκων ).

2). Χρώμα (τρίμα από κερί συσκευασμένο ή ακόμη και παιδικές κηρομπογιές ).

3). άρωμα ( αιθέρια έλαια , μπαχαρικά , βότανα όπως μέντα, βανίλια , κανέλλα κα).

4). Φυτίλι (έτοιμο με το μέτρο ή ακόμη να το φτιάξεις μόνος , βουτώντας γερό βαμβακερό σπάγκο σε λιωμένη παραφίνη αφήνοντάς το πάνω σε λαδόκολλα να στεγνώσει).

5). Καλούπι (είναι το μέρος που θα τοποθετηθεί η λιωμένη παραφίνη . Μπορεί να είναι τενεκεδένιο, σκληρό χαρτόνι, σκληρό πλαστικό ,γυάλινο δοχείο).

6). Δοχείο μεταφοράς (χρειάζεται εάν χρησιμοποιήσεις την μέθοδο «μπεν μαρί» .Σ αυτή την περίπτωση χρησιμοποιείς διπλό βραστήρα. Δηλαδή μια κατσαρόλα με νερό και μέσα ένα μπρίκι με την παραφίνη. Αλλιώς, σε χαμηλή φωτιά λιώνεις άμεσα την παραφίνη).

7). Θερμόμετρο (ιδανικό είναι το θερμόμετρο της ζαχαροπλαστικής).

8). Αποδεσμευτικό του καλουπιού (παραφινέλαιο, σπρέι σιλικόνης ή σπορέλαιο).

9). Μολύβι ή ξύλινο καλαμάκι (θα το χρειαστείς για να στηρίξεις το φυτίλι στο καλούπι).

10) .Ξύλινη κουτάλα (για ν΄ανακατεύεις την παραφίνη).

11). Ψαλίδι (για να κόψεις το φυτίλι).

12). Πλαστελίνη (εάν τρυπήσεις το καλούπι από κάτω, την τοποθετείς για να μην χυθεί η παραφίνη). 13). Πρόσθετα (διακοσμητικά στολίδια, κορδέλες, κοχύλια, πέτρες, για να διακοσμήσεις το κερί ).

Παρασκευή κεριών :

1). Ζεσταίνεις την παραφίνη σε θερμοκρασία 140 βαθμούς κελσίου, που είναι συνήθως επαρκής θερμοκρασία για όλες τις μορφές παραφίνης.

2) Ταυτόχρονα, ψεκάζεις τα καλούπια με σπρέι σιλικόνης ή παραφινέλαιο ή σπορέλαιο, την εσωτερική επιφάνεια αυτών. Ανακατεύεις με ξύλινη κουτάλα.

3). Εάν το χρώμα που θα χρησιμοποιήσεις είναι κηρομπογιά , είναι προτιμότερο να την λιώσεις ταυτόχρονα με την παραφίνη. Εάν είναι σε μορφή σκόνης, την προσθέτεις λίγο μετά.

4). ”Βαπτίζεις “ το φυτίλι στην παραφίνη και αφήνεις να στεγνώσει.

5). Όταν η παραφίνη έχει λιώσει τελείως, προσθέτεις το άρωμα της αρεσκείας σου. Αν είναι του εμπορίου, προσθέτεις 2-3 σταγόνες, αν είναι μυρωδικό ή βότανο, αρκεί μια κουταλιά του τσαγιού.

6). Ανακατεύεις απαλά ώστε να ανακατευτεί το χρώμα και το άρωμα.

7). Τοποθετείς το φυτίλι κατακόρυφα στον πάτο, στηρίζοντάς το με το καλαμάκι.

8). Χύνεις το μείγμα στο καλούπι με προσοχή.

9). Μην γεμίζεις μέχρι πάνω. Αφήνεις 3-4 εκατοστά περιθώριο από τη κορυφή του καλουπιού. 10).Καθώς η παραφίνη σκληραίνει ,δημιουργείται στο σημείο που είναι το φυτίλι ένα κενό (μία τρύπα). Προσθέτεις λίγο ακόμη για να καλύψεις το κενό. Απαιτούνται κάποιες ώρες, η παραφίνη να στεγνώσει ώστε να αποκτήσει την κατάλληλη πυκνότητα. Τότε είναι έτοιμο να βγει απ΄το καλούπι.

11).Η καλύτερη απομάκρυνσή του, είναι η μέθοδος της συστολής-διαστολής. Εάν τοποθετηθεί στο ψυγείο λίγα λεπτά και αφεθεί έπειτα σε θερμοκρασία δωματίου, αφαιρείται εύκολα.

Χρήσιμες συμβουλές :

1) Δεν κάνουν όλα τα πλαστικά για καλούπια. Χρειάζεται να είναι από σκληρό πλαστικό. Τα ιδανικά καλούπια είναι τα μεταλλικά (όπως σωλήνες αλουμινίου).

2) Ο σπάγκος χρειάζεται να είναι βαμβακερός γιατί εάν περιέχει συνθετική ύλη, θα μυρίζει άσχημα κατά το άναμμα και δεν θα καίγεται ομαλά.

3) Τα αιθέρια έλαια επειδή είναι ακριβά, καλό θα είναι ν΄αγοράζεις μικρές ποσότητες , να προσθέτεις λίγες σταγόνες και ν΄αποφασίζεις ποια θέλεις να χρησιμοποιείς.

4) Η κατσαρόλα που θα χρησιμοποιείς ,θα είναι φθηνή του εμπορίου, γιατί θα είναι μόνο για να λιώνεις παραφίνη.

5) Μαζί με παραφίνη , μπορείς να χρησιμοποιήσεις και στεαρίνη, ένα πρόσθετο συστατικό. Το αναμιγνύεις με 10-20 % σε αναλογία, δημιουργώντας μια κρυσταλλώδη επιφάνεια. Προσωπικά, δεν χρησιμοποιώ στεαρίνη, είναι ακριβή ύλη και δεν την βρίσκω εύκολα στο εμπόριο.

6) Δεν πετάω κανένα κερί χρησιμοποιημένο. Το ανακυκλώνω λιώνοντάς το ξανά, πετώντας τα σκουπιδάκια που υπάρχουν.

7) Η κηρομπογιά, είναι μια οικονομική λύση για το χρώμα σου, έχει όμως απόκλιση στην τελική απόχρωση. Πάντοτε, όταν η παραφίνη στεγνώσει, το χρώμα έχει πιο ανοιχτή απόχρωση. Για να έχεις την αίσθηση του χρώματος, στάζεις 2-3 σταγόνες πάνω σε άσπρο χαρτί ή χαρτοπετσέτα, ώστε βλέπεις το χρώμα όταν οι σταγόνες πήξουν.

8) Πάντοτε χρησιμοποιείς θερμόμετρο όταν δουλεύεις με παραφίνη, ώστε να εξοικειωθείς με τον όρο "σημείο ανάφλεξης". Είναι η μέγιστη θερμοκρασία μετά την οποία, η παραφίνη αναφλέγεται. Αυτή η θερμοκρασία είναι 190 βαθμούς κελσίου. Πρέπει να κρατηθεί αυστηρά , κάτω απ΄αυτούς τους βαθμούς, για λόγους ασφαλείας.